کد مطلب:330925 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:419

اوقات نماز


مـوقـعـی انـسـان مـی تـوانـد مـشـغـول نـمـاز شـود كـه یـقـیـن كـنـد وقـت داخل شده است ، یا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند.(81)

یقین به داخل شدن وقت نكنند مشغول نماز نشوند، ولی اگر انسان به واسطه ابر یا غبار و مـانـنـد ایـنـهـا كـه بـرای هـمـه مـانـع از یـقـیـن كـردن اسـت ، نـتـوانـد در اوّل وقـت نـمـاز، بـه داخـل شـدن وقـت یـقـیـن كـنـد، چـنـانـچـه گـمـان داشـتـه باشد كه وقت داخل شده ، می تواند مشغول نماز شود.(82)

وقت نماز صبح

نـزدیـك اذان صـبـح از طـرف مـشـرق ، سـفـیـده ای روبـه بالا حركت می كند، كه آن رافجر اوّل گـویـنـد، مـوقـعـی كـه آن سـفـیـده پـهـن شـد، فـجـر دوّم و اوّل وقـت نـمـاز صـبـح اسـت و آخـر وقـت نـمـاز صـبـح مـوقـعـی اسـت كـه آفـتاب بیرون می آید.(83)

طـلوع فـجـری كـه در روزه گـرفـتـن مـطـرح اسـت . فـجـر دوّم ، یـعـنـی اوّل وقت نماز صبح است كه برای روزه گرفتن تا این وقت می تواند بخورد و بیاشامد.

كـسـی كـه در مـاه رمضان جنب است ، چون باید هنگام طلوع فجر دوّم پاك باشد، بنابراین بـایـد تـا آن هـنـگـام غـسـل كـنـد واگـر نـمـی تـوانـد غـسـل كـنـد بـایـد تـیـمـم بدل از غسل به جا آورد.

یـك روز طـلوع فـجـر را تشخیص داد، برای همیشه نمی تواند بنا را بر آن وقت بگذارد، بـه عـنـوان مـثـال اگـر در اوّل اسفندماه طلوع فجر ساعت 20/5 دقیقه بود، نمی تواند تا پـایـان خـرداد نیز همین ساعت را، ساعت طلوع فجر بداند، بلكه طلوع فجر با توجه به فصول و ماهها تغییر می كند.

اگـر شـك كـند فجر طلوع كرده است یا نه ، نمی تواند نماز بخواند، بلكه برای نماز خواندن باید یقین پیدا كند وقت داخل شده است .

اگر در ماه رمضان شك كند فجر طلوع كرده است یا نه ، می تواند بخورد و بیاشامد، تا یقین پیدا كند كه فجر، طلوع كرده است .

تشخیص ظهر شرعی

یزی مانند آن را، راست در زمین هموار فرو برند، صبح كه خورشید بیرون می آید، سایه آن بـه طرف مغرب می افتد و هر چه آفتاب بالا می آید این سایه كم می شود. بنابراین وقتی سایه به آخرین درجه كمی رسید و دو مرتبه رو به زیاد شدن گذاشت ، معلوم می شود ظهر شرعی است .(84)

اگر در شهری سایه چوب (شاخص) به كلی از بین برود، بعد از آن كه سایه از طرف دیگر آغاز شد، ظهر شرعی است .

وقت نماز ظهر و عصر

1ـ وقـت مـخـصـوص : وقـت مـخـصـوص نـمـاز ظـهـر، از اوّل ظهر است تا وقتی كه از ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد، وقت مخصوص نماز عصر موقعی است كه به اندازه خواندن نماز عصر، وقت به مغرب مانده باشد.

2ـ وقـت مشترك نماز ظهر و عصر: بین وقت مخصوص نماز ظهر و وقت مخصوص نماز عصر، وقت مشترك نماز ظهر و نماز عصر است .(85) تشخیص وقت مغرب

مـغـرب ، مـوقـعـی است كه سرخی طرف مشرق ، كه بعد از غروب آفتاب پیدا می شود، از بین برود.(86)

آفـتـاب ، غیر از مغرب است ، بنابراین ممكن است در كشورهای غیر اسلامی غروب آفتاب از طریق رسانه های گروهی اعلام شود، نه مغرب . باتوجه به اینكه برای روزه گرفتن بـایـد از طـلوع فـجـر تـا مـغـرب از كـارهـایـی كـه روزه را باطل می كند، خود داری كرد. بنابراین باید مغرب را تشخیص داد.

درمـاه رمـضـان اگـر شـك كـند مغرب شده است یا نه ، نباید افطار كند، تا اینكه یقین به مغرب شدن پیدا كند.

درمـاه رمـضـان كوتاه بودن یا بلند بودن روز تاءثیر ندارد، بلكه باید از طلوع فجر تا مغرب روزه داشته باشد، چه این مدت ده ساعت باشد یا هیجده ساعت .

اگر یك روز مغرب را تشخیص داد، برای مدت زیاد نمی تواند آن وقت را ملاك مغرب قرار دهـد، بـلكـه بـا تـوجـه بـه فـصـول ومـاهـهـا، وقـت مـغـرب قابل تغییر است .

وقت نماز مغرب و عشا

1ـ وقـت مـخـصـوص : وقـت مـخـصـوص نـمـاز مـغـرب ، از اول مـغـرب اسـت ، تـا وقـتـی كـه از مغرب به اندازه خواندن سه ركعت نماز بگذرد و وقت مخصوص نماز عشا، موقعی است كه به اندازه خواندن نماز عشابه نصف شب مانده است .

2ـ وقـت مـشـترك : بین وقت مخصوص نماز مغرب و وقت مخصوص نماز عشا، وقت مشترك نماز مغرب و عشاست .(87)

در صـورتـی كـه انـسـان یـقـیـن پیدا كند اذان و یا وقت شرعی كه از رادیو اعلام می شود مطابق وقت واقعی است ، می تواند به آن اعتماد كند.

در كشورهای دیگر نمی توان به اذان یا وقت شرعی كه از صدای جمهوری اسلامی پخش مـی شـود، اعتماد كرد. مگرآنكه ثابت شود شهری كه در آن زندگی می كند با شهری كه صدای جمهوری اسلامی از آن پخش می شود، هم افق هستند.

چـنـانـچـه رسـانـه هـای جمعی آن كشورها اوقات شرعی را اعلام كنند و موجب یقین گردد می شود به آن اعتماد كرد



81ـ توضيح المسائل ، مساءله 742.

82ـ همان مدرك ، مساءله 743.

83ـ همان مدرك ، مساءله 741.

84ـ توضيح المسايل ، اقتباس ازمساءله 729.

ـ85 توضيح المسائل ، اقتباس ازمساءله 731.

86ـ همان مدرك ، مساءله 735.

87ـ توضيح المسائل ، مساءله 736.